Και ξαφνικά βλέπω οτι όλοι είναι αγχωμένοι...με τις δουλειές, με τα μεταπτυχιακά, με τα διδακτορικά, με τα πάντα...κι εγώ δεν είμαι πουθενά...μα πουθενά όμως...προσπαθώ μάταια να κάνω connect να δω κι εγώ τι συμβαίνει επιτέλους αλλά μονίμως λαμβάνω αυτό το ενοχλητικό μηνυματάκι "disconnect..please try again" κι όσο κι αν πατάω retry δεν γίνεται τίποτα...νευριάζω, εκνευρίζομαι, τα νεύρα μου σπάνε για την ακρίβεια, προσπαθώ να καταλάβω τι έχει πάει τόσο στραβά αλλά τίποτα...καταλήγω λοιπόν σε δύο συμπεράσματα α) ή το μυαλό μου είναι περιορισμένης ευθύνης (που δεν θέλω βέβαια να το πιστέψω) ή β) απλά δεν μπορώ να βρω κάπου το νόημα σ' αυτά που γίνονται...
Μερικές φορές νοιώθεις σίγουρος..λες όλα πάνε καλά και ξαφνικά σου έρχονται τα χαστούκια το ένα πίσω από το άλλο...Αρχικά βρίσκεσαι σε σύγχυση δεν συνειδητοποιείς τι σου συμβαίνει.. μετά περνάς στην φάση της άρνησης..." όχι όχι αποκλείεται να μου συμβαινεί αυτό"..η τρίτη φάση είναι η φάση της παραίτησης δεν σε νοιάζει τίποτα, δεν υπάρχειςγια κανέναν...κι όταν επιτέλους βγεις απ αυτήν (γιατί φάση είναι και θα περάσει) και πεις θέλω να προσπαθήσω....δυστυχώς η κλήση σου προωθείται......έτσι είναι τα πράγματα...λίγο να καθυστερήσεις στη στάση φεύγει το λεωφορείο...λίγο να καθυστερήσεις στο σινεμά ξεκινάει η ταινία.....κι αν καθυστερήσεις λίγο στη ζωή.....ποιός θα περιμένει......?
Και έπειτα από αυτό το μικρό παραλήρημα...έπρεπε κάπου να τα πς τι να κάνουμε...πάω να πάρω κι εγώ το υπουργείο μου!! ...όλο και κάποιο θα έχει περισσέψει και για μένα....adieu!
Περιμένω πως και πως αυτή την κλήση από το περιβάλλοντος... Αύριο μεθαύριο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ λέω να πάρω το πολιτισμού....έχει κι ωραίο υπουργό.......
ΑπάντησηΔιαγραφή