Δευτέρα 29 Μαρτίου 2010

time goes by so slowly...

...άνοιξε τα μάτια της και κοίταξε το ρολόι...για άλλη μια φορά...05:07..κάθε πρωί την ίδια ώρα ξυπνούσε από ένα περίεργο όνειρο..το ίδιο κάθε φορά..την ίδια ώρα κάθε φορά..ανακάθησε στο κρεβάτι και προσπάθησε να συγκεντρώσει το βλέμμα της κάπου..μάταια..μέσα στο σκοτάδι αφουγκράστηκε...ησυχία..κάπου στο βάθος μια φωνή..προσπάθησε να καταλάβει τι έλεγε...μάταια...τα μάτια της καρφώθηκαν στο φως της τηλεόρασης..δεν ήταν εύκολο να συνειδητοποιήσει τι έβλεπε..το μυαλό της έτρεχε...στο όνειρο...τι να σημαίνει άραγε; κάθε φορά το ίδιο..κάθε φορά την ίδια ώρα...ένας δρόμος άδειος κι εκείνη στην άκρη του να κοιτάζει κάτι...και να περιμένει..τι; δεν ήξερε...δεν είδε ποτέ...σηκώθηκε από το κρεββάτι..έκανε 2 βήματα στο σκοτάδι...πάτησε γερά στα πόδια της και άνοιξε το φως...πλησίασε τον καθρέφτη...έναν παλιό μισοσπασμένο καθρέφτη που τον κρατούσε γιατί...δεν ήξερε...απλά αρνιόταν να τον πετάξει...κοίταξε μέσα από την φθαρμένη επιφάνειά του..δεν μπορούσε να καταλάβει τι έβλεπε..δεν ήξερε καν αν ήταν ο ίδιος άνθρωπος..όχι δεν ήταν..είχε αλλάξει..τόσο που και η ίδια δεν μπορούσε να την αναγνωρίσει..συγκέντρωσε το βλέμμα της στο πρόσωπο της...στα μάτια της...άδεια...κουρασμένα...άυπνα...

 
το μυαλό της γύρισε πίσω..όπως κάθε μέρα...κάθε ώρα..κάθε λεπτό..πίσω σ'εκείνες τις μέρες..προσπάθησε να θυμηθεί πότε ήταν πάλι ξένοιαστη και χαρούμενη...της φάνηκε οτι είχαν περάσει αιώνες...συγκεντρώσου συγκεντρώσου δεν έχει περάσει τόσος καιρός...μάταια...στο μυαλό της ένας λαβύρινθος...ένας κικαιώνας συναισθημάτων, γεγονότων και εικόνων...και ο δρόμος συνέχεια εκεί...ξανακοίταξε στον καθρέφτη..το πρόσωπο της ταλαιπωρημένο από την αυπνία...το κλάμα...μα δεν έχω κλάψει σκέφτηκε...κι όμως...το όνειρο..στο δρόμο στεκόταν κλαμμένη...
...και πάλι πίσω...στην ίδια σκηνή να επαναλαμβάνεται μαρτυρικά στο μυαλό της...πριν ενάμιση χρόνο...πόσα ήθελε να πει και δεν είπε...πόσα ήθελε να μοιραστεί και δεν το έκανε..πόσα ήθελε να κάνει και δεν έκανε...και οι σκέψεις πάντα εκεί...πάντα εκεί...να την στοιχειώνουν και να την κυνηγούν...έπρεπε να το πεις...έπρεπε να το πεις....κι όμως πάντα μια διακιολογία...μα αφού δεν γινόταν...μα αφού...μα αφού...όλη της η ζωή μια διακιολογία...γιατί φοβόταν...θυμήθηκε παλιές κουβέντες..παράξενο..είχε τη φωνή του συνέχεια στο μυαλό της...η μορφή του όμως; μια φωτογραφία...μια φωτογραφία ανάμεσα σε τόσες...άκουσε τη φωνή του..."να μην έχεις ανάγκη κανέναν!!" ...κι εκείνη τι έκανε...δικαιολογίες.....

όχι...φτάνει...όχι άλλες διακιολογίες...φτάνουν οι δικαιολογίες...κι αμέσως στο μυαλό της...ναι αλλά δεν είχες χρόνο...ναι αλλά δεν ήσουν καλά..πάντα ένα ναι αλλά...αυτό θες; να είναι η ζωή σου ένα αλλά; κούνησε το κεφάλι της.....όχι όχι... προσπαθούσε να απαντήσει στη φωνή μέσα στο μυαλό της..δεν μπρούσε να κοιμηθεί..τόσες σκέψεις, τόσα γεγονότα κι όλα μπερδεμένα...ένοιωθε σαν να σκέφτεται συνέχεια...δεν γινόταν να παγώσει ο χρόνος, να ηρεμήσει, να μη σκέφτεται; ενάμιση χρόνο τώρα δεν είχε σταματήσει να σκέφτεται..κι οι σκέψεις επέστρεφαν σαν παλιές αμαρτίες...μήπως έπρεπε να...και πάλι το όνειρο...ξανά και ξανά....μη φύγεις... 

 
δεν το είχε φανταστεί ποτέ..δεν ήξερε πως ήταν...να μην ξαναδεί κάποιον ποτέ; κάποιον που όσο θυμόταν τον εαυτό της ήταν εκεί..να της φωνάζει...να την συμβουλεύει...να την κάνει να γελάει...να την καμαρώνει...κι όμως...ποτέ πια..πάντα τον περίμενε στην πόρτα...κρυβόταν για να την βρει κι εκείνος έκανε πάντα τον έκπληκτο όταν την έβρισκε...για να την κάνει να χαίρεται...μόνο αυτό ήθελε να την βλέπει να γελάει....να μην στεναχωρηθεί ποτέ...ποτέ πια...κι αυτό το όνειρο...συνέχεια εκεί...κοίταξε τη φωτογραφία...πόσα είχε πει σ αυτή τη φωτογραφία...πόσα βράδυα ολόκληρα....τέρμα οι δικαιολογίες...τέρμα τα λάθη...όχι πια...
έπεσε στο κρεββάτι κλαίγοντας..συγκέντρωσε πάλι το βλέμμα της στο φως της τηλεόρασης..σε λίγο την πήρε ο ύπνος.....

05:07 πάλι το ίδιο όνειρο...πάλι ο ίδιος δρόμος...

Δευτέρα 22 Μαρτίου 2010

Για μισό λεπτό.....

Ας μου πει κάποιος γιατί? ΓΙΑΤΊ ΟΕΟ αυτό το παπούτσι τιμάται 175 ολόκληρα ευρώ????


Αυτά εμείς στο χωριό μου τα λέμε τσόκαρα...όπως κι αυτές που τα φοράνε και τα παίρνουμε από τη λαϊκή!!Ε μα!!

Σάββατο 20 Μαρτίου 2010

Σαλιγκαροιστορίες και χοχλιοπεριπέτειες...

Γειά...είμαι ο Νάσος το σαλιγκάρι...ήρθα σ'αυτό το...blog γιατί μου άρεσε το όνομα ε και να, γιατί βαρέθηκα λιγάκι...πρώτα απ'όλα όμως να σας πω λίγα πράγματα για τον εαυτό μου...είμαι λοιπόν ένα πολυταξιδεμένο σαλιγκάρι..έχω γυρίσει Άιρο και Κάιρο, έχω ανέβει στον πύργο του Eiffel αλλά και στον πύργο του ΟΤΕ, έχω κάνει ηλιοθεραπεία στην Μαύρη Θάλασσα αλλά και στα Μάταλλα, έχω περπατήσει - εχμ έχω συρθεί με την κοιλίτσα μου ήθελα να πω- στην 5η λεωφόρο αλλά και στην Πανεπιστημίου...
Μια μέρα λοιπόν ένας κυριούλης ζήτησε να μου πάρει συνέντευξη...βρεθήκαμε τυχαία σε ένα καφέ...αυτός καθόταν έξω και έπινε espresso κ εγώ προσπαθούσα να ανέβω σε μια πέτρα...είχε βρέξει κι όπως ξέρετε μας αρέσει πολύ η βροχή..γλυστράμε πολύ εύκολα γι'αυτό...βάλε μας σε άμμο και είναι το χειρότερο μας...τελοσπάντων...με βλέπει λοιπόν ο κυριούλης με πιάνει και με ανεβάζει στο τραπέζι...πανικοβλήθηκα...απότομη αλλαγή υψομέτρου για ένα σαλιγκάρι...μου κόπηκε η ανάσα...όμως ευγενέστατος καθώς ήταν μου έδωσε ένα φυλλαράκι να φάω και αφού συνήλθα αρχίσαμε να μιλάμε
-Κατ'αρχήν σε ποιό είδος ανήκεις?
-ΑΑΑ είμαστε το είδος snsnoulius poupoulinius pareoulinius
-Και τι το μοναδικό έχετε?
-Είμαστε τα πιο όμορφα και έξυπνα και πάμε πάντα 2-2
-Α σαν τους Χιώτες!
-Δεν ξέρω τι είναι Χιώτες αλλά για να το λέτε μάλλον ναι...
-Λοιπόν, πώς είναι η ζωή για ένα σαλιγκάρι?
-Δύσκολη αλλά δεν παραπονιέμαι
-Πώς αντιμετωπίζετε εσείς τα σαλιγκάρια την οικονομική κρίση?
-Την ποιά?
-Την οικονομική κρίση....
-Τι να σας πω..δεν καταλαβαίνω και τι είναι αλλά μάλλον κρίση είναι θα περάσει....
-Μάλιστα...τι σου έχει κάνει εντύπωση στους ανθρώπους?
-Να σας πω...και μη με παρεξήγησετε...αλλά εμείς όταν έχει ήλιο αράζουμε με την κοιλίτσα μας στα φύλλα και μαζεύουμε UV για το χειμώνα - όχι πολύ, γιατί κινδυνεύουμε να γίνουμε χοχλιοί μπουμπουριστοί βέβαια- εσείς πάλι φοράτε τεράστια μαύρα γυαλιά για να μη βλέπετε...αλλά και ήλιο να μην έχει πάλι το ίδιο κάνετε....ειδικά οι κοπελίτσες...μέρα νύχτα με γυαλιά....
-Μμμμ...δεν έχεις άδικο...κάτι άλλο?
-Να σκεφτώ...πολύ τρέξιμο βρε παιδί μου εσείς οι άνθρωποι...τρέξιμο για τη δουλειά...τρέξιμο για να πάτε βόλτα...όλο τρέχετε...
-Ε ναι έχουμε λίγο άγχος είναι η αλήθεια...
-Τι άγχος κύριε αυτέ μου...τι είναι άγχος?
-Άγχος...πως να στο εξηγήσω...είναι..ε χμ...όταν ανησυχείς υπερβολικά για κάτι? αν θα προλάβεις να κάνεις κάτι? να ας πούμε αν δεν έχεις τι να φας δεν σκέφτεσαι συνεχεια πωπω τι θα φάω?
-μα...και να μην έχω τι να φάω...πάντα υπάρχει ένα φύλλο....
-ναι έχεις δίκιο...ας πούμε κάτι άλλο, φίλους έχεις?
-Δόξα τον μέγα χοχλιό έχω πολλούς αλλά να τελευταία έχουμε χαθεί...λόγω ταχύτητας καταλαβαίνεις...
-Έχεις ταξιδέψει πολύ όμως ε?
-Αρκετά...κολλάω στα αυτοκίνητα και πάω μαζί τους...όχι στα πολύ γρήγορα όμως γιατί μπορεί να ξεκολήσω και καταλαβαίνεις....βέβαια αυτό το κάνω στις διακοπές και μόνο...
-Διακοπές..από τι?
-Από τη δουλειά!!
- Ε μη μου πεις οτι δουλεύεις!!!
-(μα τι λέει??/?γιατί να μη δουλεύω)...μα βέβαια και δουλεύω κύριε αυτέ μου!!δεν είναι βέβαια καμια τρομερή δουλεία αλλά να βγαίνει το φύλο καταλαβαίνετε....
- και τι δουλειά κάνεις?
-Είμαι λεωφορείο...
- τι λες σαλιγκάρι?
- μα είμαι δεν το πιστεύετε? ορίστε και η φωτογραφία μου
-ΠΛΑΚΑ ΚΑΝΕΙΣ?????????
-Μα δεν καταλαβαίνω γιατί δεν το πιστευέτε κύριε αυτέ μου...μεταφέρω αυτά τα ανθρωπάκια που εσείς βέβαια δεν βλέπετε αλλά υπάρχουν!!
-τι?είναι πολλά?
-αμέ!!να, δείτε..σ αυτήν την φωτογραφία είναι ο αντώνης και η μαρία στο big ben!!
και εδώ ο Μένιος και ο Βάγγος στη δουλειά

-καλά ...δεν μπορώ να το πιστέψω....δεν....δεν το ήξερα οτι υπάρχουν τόσο μικροί άνθρωποι!!!
-Μα και βέβαια υπάρχουν!!αφού τους έχω και σε φωτογραφίες!!
- Νάσο με εξέπληξες!πρέπει να φύγω δυστυχώς αλλά σ'ευχαριστώ πολύ για την συνέντευξη!Κάτι τελευταίο?
-Ναι...θέλω να αφιερώσω στο σαλιγκάρι μου ένα τραγούδι....
-Ευχαρίστως...
-Αυτό


-Ωραιά...τη Δευτέρα θα δημοσιευσω τη συνέντευξη μας και σ'ευχαριστώ πολύ...Γειά σου!!
-Γειά!!

...δεν έμαθα ποτέ αν βγήκε η συνέντευξη...που να τη διάβασω άλλωστε μέχρι να πάω από το ένα γράμμα στο άλλο έχω ξεχάσει τι διάβασα...δεν ξέρω αν τον έπεισα οτι υπάρχουν μικροί άνθρωποι..πάντως καθώς έφευγε κοιτουσε συνεχώς κάτω......

Τρίτη 16 Μαρτίου 2010

Τι άλλο θα δούμε θεούλη μου??????????

Το μοναδικό αυτό κομμάτι διατίθεται μέσω ιντερνετικού shopping στο http://www.asos.com/ για το ποσό των 63,16 ΕΥΡΩ!!Αλοίμονο!!Ο καθένας μας μπορεί να τα διαθέσει για αυτό το μοναδικό και απολύτως χρήσιμο...τι είναι τώρα αυτό....βελέτζα να το πω....σάκο που βάζουν τα μωρά να το πω...θέλω να δώσω 63,16 ευρω σε κάτι άχρηστο να το πω....α και μην ξεχνάτε βρε!! είναι UNISEX!!Μπορείτε δηλαδή να πάρετε δύο!!Θεέ μου τι ευτυχία!!και να γυρνάτε με το ταίρι σας έτσι ντυμένοι αρκούδια....και δεν είναι στολή για τις απόκριες...μην μπερδευτείτε!!!

Δευτέρα 15 Μαρτίου 2010

Tonight, I' m leaving.....




Αγαπητέ κύριε Λιάτσο και λοιπά Μου Μου Ε ..(Εναλλακτικός τίτλος: σκουπίδια)

....την τελευταία βδομάδα βλέπω τηλέοραση και τα νέα με κατακλύζουν από παντού...εν μέσω λοιπόν του χωρισμού του Νικολά από την Κάρλα (την Κάρλα ντε, την δίμετρη θεά που όλοι αναρωτιόμασταν τι του βρήκε του γάλλου τάπερμαν) και της βόλτας της Ελενίτσας στη λαϊκή...ένα όνομα στοιχείωνει την ειδησεογραφία..ΤΖΟΥΛΙΑ...ΤΖΟΥΛΙΑ...Η Τζούλια κλαίει, συγκινείται, εξανίσταται, βαφτίζει το γάλλο συμπρωταγωνιστή Γιώργο και αναρωτιέται αν βγήκε καλά στη συνέντευξη. Δεν είχα ποτέ την απορία τι γίνεται με αυτά τα σκουπίδια..τώρα ξέρω...τους δίνουν βήμα και φωνή οι "δημοσιογράφοι" κι αναρωτιέμαι..σε τέτοιες περιόδους πραγματικά αυτό είναι που μας απασχολεί? αν η Τζούλια εβγάλε 1 ή 3 DVD? ..τόσο μείζον ήταν λοιπόν το θέμα που κανείς δεν ασχολήθηκε με τον Άγγλο Ευρωβουλευτή Farage που τα ''χώνει'' μέσα στην Ευρωβουλή στον Van Rompuy (τον γνωστό πρόεδρο της Κομισιόν)?????. Εδώ και εδώ είναι η συνέντευξή του μετά το περιστατικό σε αμερικανικό σταθμό. Στην Ελλάδα βέβαια δεν ακούστηκε τίποτα αφού είχαμε σόβαρότερα θέματα να ασχοληθούμε!!

Αγαπητά Μου Μου Ε, αν είναι να ασχολούμεθα με σκουπίδια ας έχουν τουλάχιστον κάτι να πουν...

p.s. Η άχρηστη πληροφορία της εβδομάδας: Ο Γιώργος Λάνθιμος, σκηνοθέτης του Κυνόδοντα έχει σκηνοθετήσει βιντεοκλιπ του Sakis....έπρεπε να το μοιραστώ....Ιδού:

Τρίτη 9 Μαρτίου 2010

Αγαπώ Greek Idol?!?

Εντάξει τα σπάει όμως: 17χρονος νεκροθάφτης μηγαίνει στο Greek Idol, πέφτει το εισαγωγικό video που τον δείχνει τσάρκα στο νεκροταφείο, πάνω από την κάσα (φτου φτου), κι από πίσω, εκτός από μουσική τύπου φάντασμα της όπερας ακούγεται η φωνή του - Εντάξει , με την οικονομκή κρίση το επάγγελμα έχει ανέβει, οι φίλοι μου βέβαια με φωνάζουν κοράκι αλλά δεν με νοιάζει γιατί όλοι από τα χέρια μου θα περάσουν....άσε που κουβαλάει κι ενα μέτρο μαζί του πάντα!!
το ρεπερτόριο βέβαια: "Η ζωή εδώ τελειώνει" και "Ο χάρος βγήκε παγανιά" .....πριν φύγει έδωσε και την κάρτα του...αχρείαστος να'ναι..