Σάββατο 20 Μαρτίου 2010

Σαλιγκαροιστορίες και χοχλιοπεριπέτειες...

Γειά...είμαι ο Νάσος το σαλιγκάρι...ήρθα σ'αυτό το...blog γιατί μου άρεσε το όνομα ε και να, γιατί βαρέθηκα λιγάκι...πρώτα απ'όλα όμως να σας πω λίγα πράγματα για τον εαυτό μου...είμαι λοιπόν ένα πολυταξιδεμένο σαλιγκάρι..έχω γυρίσει Άιρο και Κάιρο, έχω ανέβει στον πύργο του Eiffel αλλά και στον πύργο του ΟΤΕ, έχω κάνει ηλιοθεραπεία στην Μαύρη Θάλασσα αλλά και στα Μάταλλα, έχω περπατήσει - εχμ έχω συρθεί με την κοιλίτσα μου ήθελα να πω- στην 5η λεωφόρο αλλά και στην Πανεπιστημίου...
Μια μέρα λοιπόν ένας κυριούλης ζήτησε να μου πάρει συνέντευξη...βρεθήκαμε τυχαία σε ένα καφέ...αυτός καθόταν έξω και έπινε espresso κ εγώ προσπαθούσα να ανέβω σε μια πέτρα...είχε βρέξει κι όπως ξέρετε μας αρέσει πολύ η βροχή..γλυστράμε πολύ εύκολα γι'αυτό...βάλε μας σε άμμο και είναι το χειρότερο μας...τελοσπάντων...με βλέπει λοιπόν ο κυριούλης με πιάνει και με ανεβάζει στο τραπέζι...πανικοβλήθηκα...απότομη αλλαγή υψομέτρου για ένα σαλιγκάρι...μου κόπηκε η ανάσα...όμως ευγενέστατος καθώς ήταν μου έδωσε ένα φυλλαράκι να φάω και αφού συνήλθα αρχίσαμε να μιλάμε
-Κατ'αρχήν σε ποιό είδος ανήκεις?
-ΑΑΑ είμαστε το είδος snsnoulius poupoulinius pareoulinius
-Και τι το μοναδικό έχετε?
-Είμαστε τα πιο όμορφα και έξυπνα και πάμε πάντα 2-2
-Α σαν τους Χιώτες!
-Δεν ξέρω τι είναι Χιώτες αλλά για να το λέτε μάλλον ναι...
-Λοιπόν, πώς είναι η ζωή για ένα σαλιγκάρι?
-Δύσκολη αλλά δεν παραπονιέμαι
-Πώς αντιμετωπίζετε εσείς τα σαλιγκάρια την οικονομική κρίση?
-Την ποιά?
-Την οικονομική κρίση....
-Τι να σας πω..δεν καταλαβαίνω και τι είναι αλλά μάλλον κρίση είναι θα περάσει....
-Μάλιστα...τι σου έχει κάνει εντύπωση στους ανθρώπους?
-Να σας πω...και μη με παρεξήγησετε...αλλά εμείς όταν έχει ήλιο αράζουμε με την κοιλίτσα μας στα φύλλα και μαζεύουμε UV για το χειμώνα - όχι πολύ, γιατί κινδυνεύουμε να γίνουμε χοχλιοί μπουμπουριστοί βέβαια- εσείς πάλι φοράτε τεράστια μαύρα γυαλιά για να μη βλέπετε...αλλά και ήλιο να μην έχει πάλι το ίδιο κάνετε....ειδικά οι κοπελίτσες...μέρα νύχτα με γυαλιά....
-Μμμμ...δεν έχεις άδικο...κάτι άλλο?
-Να σκεφτώ...πολύ τρέξιμο βρε παιδί μου εσείς οι άνθρωποι...τρέξιμο για τη δουλειά...τρέξιμο για να πάτε βόλτα...όλο τρέχετε...
-Ε ναι έχουμε λίγο άγχος είναι η αλήθεια...
-Τι άγχος κύριε αυτέ μου...τι είναι άγχος?
-Άγχος...πως να στο εξηγήσω...είναι..ε χμ...όταν ανησυχείς υπερβολικά για κάτι? αν θα προλάβεις να κάνεις κάτι? να ας πούμε αν δεν έχεις τι να φας δεν σκέφτεσαι συνεχεια πωπω τι θα φάω?
-μα...και να μην έχω τι να φάω...πάντα υπάρχει ένα φύλλο....
-ναι έχεις δίκιο...ας πούμε κάτι άλλο, φίλους έχεις?
-Δόξα τον μέγα χοχλιό έχω πολλούς αλλά να τελευταία έχουμε χαθεί...λόγω ταχύτητας καταλαβαίνεις...
-Έχεις ταξιδέψει πολύ όμως ε?
-Αρκετά...κολλάω στα αυτοκίνητα και πάω μαζί τους...όχι στα πολύ γρήγορα όμως γιατί μπορεί να ξεκολήσω και καταλαβαίνεις....βέβαια αυτό το κάνω στις διακοπές και μόνο...
-Διακοπές..από τι?
-Από τη δουλειά!!
- Ε μη μου πεις οτι δουλεύεις!!!
-(μα τι λέει??/?γιατί να μη δουλεύω)...μα βέβαια και δουλεύω κύριε αυτέ μου!!δεν είναι βέβαια καμια τρομερή δουλεία αλλά να βγαίνει το φύλο καταλαβαίνετε....
- και τι δουλειά κάνεις?
-Είμαι λεωφορείο...
- τι λες σαλιγκάρι?
- μα είμαι δεν το πιστεύετε? ορίστε και η φωτογραφία μου
-ΠΛΑΚΑ ΚΑΝΕΙΣ?????????
-Μα δεν καταλαβαίνω γιατί δεν το πιστευέτε κύριε αυτέ μου...μεταφέρω αυτά τα ανθρωπάκια που εσείς βέβαια δεν βλέπετε αλλά υπάρχουν!!
-τι?είναι πολλά?
-αμέ!!να, δείτε..σ αυτήν την φωτογραφία είναι ο αντώνης και η μαρία στο big ben!!
και εδώ ο Μένιος και ο Βάγγος στη δουλειά

-καλά ...δεν μπορώ να το πιστέψω....δεν....δεν το ήξερα οτι υπάρχουν τόσο μικροί άνθρωποι!!!
-Μα και βέβαια υπάρχουν!!αφού τους έχω και σε φωτογραφίες!!
- Νάσο με εξέπληξες!πρέπει να φύγω δυστυχώς αλλά σ'ευχαριστώ πολύ για την συνέντευξη!Κάτι τελευταίο?
-Ναι...θέλω να αφιερώσω στο σαλιγκάρι μου ένα τραγούδι....
-Ευχαρίστως...
-Αυτό


-Ωραιά...τη Δευτέρα θα δημοσιευσω τη συνέντευξη μας και σ'ευχαριστώ πολύ...Γειά σου!!
-Γειά!!

...δεν έμαθα ποτέ αν βγήκε η συνέντευξη...που να τη διάβασω άλλωστε μέχρι να πάω από το ένα γράμμα στο άλλο έχω ξεχάσει τι διάβασα...δεν ξέρω αν τον έπεισα οτι υπάρχουν μικροί άνθρωποι..πάντως καθώς έφευγε κοιτουσε συνεχώς κάτω......

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου